Najkrócej mówiąc Raje Podatkowe to państwa, w których przepisy podatkowe są wyjątkowo łagodne dla obcokrajowców i kapitału zagranicznego. W prawie polskim raje podatkowe określa się jako „kraje i terytoria stosujące szkodliwą konkurencję podatkową”. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 09 kwietnia 2013 roku w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych do krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję zaliczono:
- Księstwo Andory;
- Anguilla -Terytorium Zamorskie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północne;
- Antigua i Barbuda;
- Aruba/Sint-Maarten/Curacao – Terytoria Królestwa Niderlandów;
- Wspólnota Bahamów;
- Królestwo Bahrajnu;
- Barbados;
- Belize;
- Bermudy -Terytorium Zamorskie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
- Brytyjskie Wyspy Dziewicze –Terytorium Zamorskie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
- Wyspy Cooka – Samorządne Terytorium Stowarzyszone z Nową Zelandią;
- Wspólnota Dominiki;
- Gibraltar – Terytorium Zamorskie Korony Brytyjskiej;
- Grenada;
- Sark – Terytorium Zależne Korony Brytyjskiej;
- Hongkong – Specjalny Region Administracyjny Chińskiej Republiki Ludowej;
- Kajmany – Terytorium Zamorskie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnj;
- Republika Liberii;
- Księstwo Liechtensteinu;
- Makau – Specjalny Region Administracyjny Chińskiej Republiki Ludowej;
- Republika Malediwów;
- Republika Wysp Marshalla;
- Republika Mauritiusu;
- Księstwo Monako;
- Montserrat –Terytorium Zamorskie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
- Republika Nauru;
- Niue – Samorządne Terytorium Stowarzyszone z Nową Zelandią;
- Republika Panamy;
- Niezależne Państwo Samoa;
- Republika Seszeli;
- Federacja Saint Kitts i Nevis;
- Saint Lucia;
- Saint Vincent i Grenadyny;
- Królestwo Tonga;
- Turks i Caicos – Terytorium Zamorskie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej;
- Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych – Terytorium Nieinkorporowane Stanów Zjednoczonych;
- Republika Vanuatu.
Decydując się na prowadzenie działalności na terenie krajów lub terytoriów uznawanych za raje podatkowe należy zachować szczególną ostrożność i każdorazowo zasięgnąć porady doradcy podatkowego. Wobec podatników zawierających transakcje z firmami z krajów z powyższej listy fiskus może stosować dotkliwe restrykcje. Jeśli uzna, że w tych transakcjach chodzi o zaniżenie podatku, może zażądać 50 proc. podatku od kwoty tego zaniżenia.
Podstawa prawna zastosowania sankcyjnej 50% stawki podatku
W podatku dochodowym CIT ustawodawca przewidział jedną stawkę podatku niezależną od wielkości podstawy opodatkowania. Poza stawką 19% odmienne zasady opodatkowania dotyczą dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników objętych ograniczonym obowiązkiem podatkowym, których zasady ustalono w art. 21 ustawy o CIT, oraz dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uzyskanych przez podatników, do których nie mają zastosowania regulacje wynikające z umów o zapobieganiu podwójnego opodatkowania, których zasady ustalono w art. 22 ustawy o CIT. Mogą one wynieść 10, 19 i 20%.
Ponadto przepisy ustawy o CIT przewidują możliwość zastosowania sankcyjnej 50% stawki podatku względem podatników, tzw. podmiotów powiązanych, które ustalą w transakcjach miedzy sobą warunki odbiegające od warunków rynkowych skutkujące zaniżeniem dochodu lub zwiększeniem straty.
Zastosowanie stawki podwyższonej jest możliwe w przypadku spełnienia trzech warunków:
1) podatnik zawiera transakcje w warunkach, o których mowa w art. 11 ust. 1 oraz 4 ustawy o CIT, tj. z podmiotami powiązanymi lub z podmiotami z państw stosujących szkodliwa politykę podatkową,
2) podatnik mimo prawnego obowiązku wynikającego z art. 9a ustawy o CIT nie przedstawia w wyznaczonym terminie dokumentacji dla celów podatkowych,
3) organ oszacuje dochód podatnika uzyskany z transakcji, o których mowa powyżej, w kwocie wyższej niż zadeklarowana przez podatnika kwota dochodu albo kwota straty.
W przypadku łącznego zaistnienia powyżej wskazanych okoliczności podstawę opodatkowania stanowi różnica pomiędzy dochodem określonym przez organy podatkowy albo kontroli skarbowej a dochodem lub stratą zadeklarowaną przez podatnika. Do tak ustalonej podstawy opodatkowania zastosowanie ma 50% stawka podatkowa.
USTAWA z dnia 15 lutego 1992 r.o podatku dochodowym od osób prawnych.